En dan ineens is de wereld een stuk kleiner, niet groter dan een koker. De omgeving kun je niet meer opnemen in 1 oogopslag. De ene oogopslag is niet meer dan het eind van de straat, de bovenkant van een deur of het gezicht van de persoon die voor je staat. Iemand zoeken in de ruimte lukt niet door even rond te kijken. Ik voel me vreemd als ik de kamer afscan, op zoek naar diegene waar ik de wijn voor ingeschonken heb. Ookal is nog niet iedereen aanwezig, ik overzie het nu al niet meer.
Het kan je niet ontgaan zijn want het nieuws en de kranten staan er vol van. Ook als websitebouwer ontkom je niet aan de vraag: “Hoe toegankelijk is je website voor mensen met een leesbeperking?” Vaak schort het daar behoorlijk aan. Erg gek is het eigenlijk niet want als er iets visueel is ingericht, is het een website.
2018 is goed van start gegaan als het aankomt op het toegankelijker maken van musea in Nederland. Waar ik eerder zelf nog een grote zoektocht heb moeten doen op het internet om de juiste instanties en informatie bij elkaar te verzamelen over het onderwerp, is er nu Studio Inclusie; het platform voor inclusieve cultuur!
Bijna dagelijks kom je het wel tegen, op een parkeerplaats, bij toiletten in openbare gebouwen of in de metro of tram. Het blauwe vierkant met wit poppetje in een rolstoel. Het is niet meer weg te denken uit ons straatbeeld. Dit symbool voor gehandicapten kent iedereen. Toch is het vreemd dat alle gehandicapten met dit symbool worden weergegeven.
Nederland lijkt zich van de domme te houden als het gaat over mensen met een beperking. Als ik maar doe of ik niet weet waar het over gaat dan hoef ik er ook niets aan te doen. Doen deze mensen maar alsof of weten ze echt niet waar je het over hebt?
Toen ik twee jaar geleden begon met Mikxs waren er alleen wilde plannen. We zouden de wereld leuker gaan maken voor mensen met een visuele of auditieve beperking. Hoe we dat gingen doen wisten we echt nog niet, maar dat we iets gingen doen stond vast. Workshops, nieuwe producten en grootse activiteiten ontstonden tijdens de vele brainstormsessies. Het plan om musea toegankelijker te maken voor deze doelgroep was een van de vele ideeën en kreeg steeds meer vorm.
Door inzet van partijen als Ieder(in), Per saldo en de Coalitie voor Inclusie, is er eindelijk een implementatieplan voor het VN-verdrag. Maar daarmee zijn we er nog lang niet. Een toegankelijk Nederland is niet alleen drempelvrij, voorzien van ringleidingen in theaters, of heeft restaurants met invalide toiletten, het gaat veel verder dan dat.
De menukaart kan misschien wat frustraties opleveren als je niet kan kiezen, of omdat je het niet kan lezen omdat er te weinig licht is, de lettertjes te klein zijn, of omdat je blind bent. Sommige restaurants hebben een braille menukaart, maar die zijn nog op één hand te tellen. Maar als je uiteindelijk je keus hebt gemaakt, kan het genieten beginnen. Dineren bij kaarslicht, romantisch hoor!
Vandaag is het de Internationale dag van de Witte Stok. Als bijna 50 jaar staat deze dag in het teken van de stok die blinden en slechtziende helpt zelfstandig door het leven te gaan. De witte stok staat symbool voor de zelfstandigheid.
Het internet is een hele grote bron vol informatie. Om meer te weten te komen over onze doelgroep en alles wat daar mee samen hangt, maken we dankbaar gebruik van het world wide web. Je moet een hoop sites en pagina’s doorlezen om soms net die kleine aanwijzing te vinden naar een artikel of link met kostbare informatie die opeens weer een nieuw inzicht geeft.