Gehandicapt zonder roelstoel
Bijna dagelijks kom je het wel tegen, op een parkeerplaats, bij toiletten in openbare gebouwen of in de metro of tram. Het blauwe vierkant met wit poppetje in een rolstoel. Het is niet meer weg te denken uit ons straatbeeld. Dit symbool voor gehandicapten kent iedereen. Toch is het vreemd dat alle gehandicapten met dit symbool worden weergegeven. Doven en blinden noemen we ook gehandicapt, maar die zijn niet afhankelijk van een rolstoel. In tegenstelling; vaak wil juist deze groep, die alleen een beperking hebben aan een van hun zintuigen, zo zelfstandig mogelijk leven.
Waarom maken we bij toiletten onderscheid tussen een heren- en damestoilet en vallen gehandicapten onder één beeld samen te vatten? Als we kunnen wennen aan een nieuw symbool voor een genderneutraal toilet, waarom zouden we dan niet ook een nieuw symbool bedenken voor mensen die een zintuigelijke beperking hebben? Er is al een symbool voor slechthorenden/doven en slechtzienden/blinden, maar welk symbool vat alle zintuigelijke beperking goed samen?
Zonder dat ik er over na hoefde te denken, belandde het antwoord in mijn mailbox.
Annemiek van der Zon is slechthorend en is een van de mensen uit de doelgroep die graag wil participeren in de samenleving. Ook zij ergert zich groen en geel aan het symbool voor gehandicapten en vindt het erg verwarrend. Een magisch realistische weergave in een symbool zou volgens haar een doos over een hoofd moeten zijn. Dat verbeeldt de isolatie in de maatschappij die de doelgroep maar al te vaak ondervindt. Een briljante oplossing al zeg ik het zelf en ze slaat de spijker op zijn kop. Het is het ontbreken van één van de zintuigen die ze soms isoleert van de maatschappij omdat mensen geen idee hebben hoe ze hier mee om moeten gaan. Ze zijn niet te herkennen aan hun rolstoel, dus in veel gevallen niet gehandicapt voor de buitenwereld. Toch is hulp op sommige momenten wel op zijn plaats.
Ik denk dat er genoeg mensen met een zintuigelijke beperking zijn die graag een symbool zien voor hun beperking die niet gelinkt is aan een rolstoel. Maar zou het voldoende aandacht krijgen in de media zodat het ook een officieel symbool kan worden? Wellicht werkt het opzetten van een petitie zoals de doven dat hebben gedaan om de gebarentaal als officiële taal te laten erkennen en de blinden om meer audiodescriptie op televisie te krijgen. Wie niet waagt, die niet wint zeggen ze toch altijd. Een mooie uitdaging zal het in ieder geval zijn, misschien pak ik hem wel op!