Het Natuurhistorisch
Een doodleuk museum
door Maaike Jacobs
Deze maand brachten we een bezoek aan Het Natuurhistorisch Museum. We konden deelnemen aan een rondleiding die voor mensen met een visuele en/of auditieve beperking is opgezet. Over dat opzetten later meer. Ik wil namelijk beginnen met zeggen hoe ontzettend toegewijd onze gidsen waren om ons hun mooie museum te laten beleven. Zo overtuigt van de educatieve waarde die dit museum heeft. Ervoor gaan staan dat iedereen deze ervaring kan beleven. Dat ze hun passie voor en kennis over de natuur met je delen en je daarmee dan ook meteen een meer dan welkom gevoel geven. Heel gaaf!
Het Natuurhistorisch Museum bevindt zich in de buurt van Rotterdam Centraal en is dus OV-technisch goed bereikbaar. 20 minuutjes lopen. Als je wat minder ver wilt lopen is er ook nog de metro. Uit eigen ervaring weet ik dat dit wel wat OV-skills vraagt. Dus wij zijn gaan lopen.
Het Natuurhistorisch Museum exposeert allerlei dieren en natuur gerelateerde vondsten. Ze hebben een enorme hoeveelheid aan opgezette dieren. Een aantal daarvan hebben wij mogen aanraken om een beeld van dit dier in ons hoofd te kunnen maken.
Het museum heeft standaard een aantal voelobjecten geëxposeerd. Voor ons hadden ze nog extra stukken geregeld omdat dit voelen voor ons zoveel (meer)waarde heeft. Want je krijgt wel een realistisch beeld hoe die dieren in elkaar zitten en eruitzien. Zoals hoe groot is een struisvogel nou eigenlijk echt? Wat is de spanwijdte van een uil? Dat een struisvogelei wel zo’n dikke schaal heeft dat je er gevuld op kan staan! Nee, dat hebben we niet geprobeerd. Maar door de verhalen en het mogen voelen kun je je er veel beter wat bij voorstellen.
Toegankelijkheid wordt hier op elk denkbaar gebied toegepast. Naast de verhalen zijn er het vele aangepaste materiaal, zoals vergrote foto’s, voelbare plattegronden of gebrailleerde teksten en grafieken. Op de website is informatie over de toegankelijkheid te vinden in een overzichtelijk menukopje. Het toilet is voorzien van prachtig grote contrastrijke pictogrammen. Helaas is op de deur die daarnaartoe leidt weer wel met kleine letters aangeven: ‘toiletten’. De deur gaat op in de muur met dezelfde kleur. Wat dan wel weer een leuke verrassing was, is dat er in het toilet ook nog dieren geëxposeerd worden en ik daar op een holtor stuitte. Die zat wel achter glas, gelukkig, maar ik zag opeens wat en dacht wat is dat!?
Het was een geslaagd bezoek. Ik ben blij nu te weten wat een Mcflurry-egel is. Dat dit probleem door het gedaan onderzoek nu verholpen is. Hoe dieren geëvolueerd zijn in de loop van de eeuwen. Of hoe een wolf eruitziet in het echt. En ook wat een balgje is. Als je hier ook nieuwsgierig naar bent raad ik absoluut aan eens langs te gaan in dit fantastische museum
